Είναι παράξενα της νύχτας τα φιλιά,
γυρεύουν όλοι σαν τρελοί μιαν αγκαλιά
και δεν τους νοιάζει το πρωί
αν δούνε στάχτη τη ζωή
αν δούνε στάχτη τη ζωή στα όνειρά τους.
Είναι παράξενα της νύχτας τα φιλιά,
γυρεύουν όλοι σαν τρελοί μιαν αγκαλιά
και λογαριάζουν το πρωί
πως έγιν’ έτσι η ζωή
πως έγιν’ έτσι η ζωή μες στην καρδιά τους.
Σαν τον αναστενάρη
χορεύεις πάνω στο γυμνό μου το κορμί.
Φωτιές ανάβεις στη μεγάλη μου στιγμή
με το φεγγάρι.
Εσύ πετάς κι εγώ ξανά στο πουθενά,
στην παραζάλη και στο "Ναι" που με πονά.
Η νύχτα ξέρει μυστικά
και μου τα λέει βιαστικά
και μου τα λέει βιαστικά προτού να φύγει.
Εσύ πετάς κι εγώ ξανά στο πουθενά,
στην παραζάλη και στο "Ναι" που με πονά.
Και μη ζητάς την αφορμή,
μέσα στου πόθου την ορμή
μέσα στου πόθου την ορμή που μας τυλίγει.
Σαν τον αναστενάρη
χορεύεις πάνω στο γυμνό μου το κορμί.
Φωτιές ανάβεις στη μεγάλη μου στιγμή
με το φεγγάρι.