Βρήκα χθες το βράδυ
την αγάπη μου τη Ρίτα,
κλώτσαγε τον Πύργο,
έριχνε πέτρες στα καράβια.
Κοίτα με στα μάτια μη φοβάσαι
λέει κοίτα.
Ρίτα τι να δω μωρό μου
έχουν μείνει άδεια.
Πες μου πώς μπορείς να τα ξεχάσεις
όλα εκείνα,
τα όνειρα που κάναμε να φύγουμε παρέα.
Μου `χες πει μαζί θα την περνάμε πάντα φίνα,
πάντοτε οι δυο μας θα τη βγάζαμε ωραία.
Η Ρίτα αλλάζει
τώρα πια δεν την τρομάζει
η νύχτα τα φώτα
όχι πια, όχι όπως πρώτα.
Ρίτα σ’ ένα κόσμο από σίδερο κι ατσάλι
βρες μου ένα τρόπο να μη ντρέπομαι να ζήσω.
Ρίτα μου `χουν βάλει δυναμίτη στο κεφάλι.
Ρίτα μην πεθαίνεις, μη μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω.
Η Ρίτα αλλάζει
τώρα πια δεν την τρομάζει
η νύχτα τα φώτα
όχι πια, όχι όπως πρώτα.
Η Ρίτα το ξέρει
ακονίζει το μαχαίρι.
Ρίτα σταμάτα, σταμάτα, σταμάτα...