Herkes yalnızlık içinde ses bekledi doğadan özgürlük içinde sustu doğduğu karanlıktan...
Odalar, evler içinde ıslak, kesif bir duman
Caddeler içindeki bilinmeyen yangından
'Bütün ol, ayrı tut kendini çünkü öyle, zaten öyleUmut denen şey umutsuzluk korkusu
İnanç denen şey yokluğun duygusu
Günler, günler içinde hep eridi durdu
Zamandan yardım bekleyen bir dal gibi kurudu...
İnsanlığın içinde ölümün sessiz tortusu sanat ve aşk ile bir büyük acı oldu!
'Bütün ol ayrı tut kendini'