B-Masta
O günlerde herkes mutlu herkes huzurluydu
Ama onun içinde bir karamsarlık bulutu vardı yine
İtilmişlik duygusu ağır geldi bedenine
Mürekkepli ellerine
Şiirlerine akıttı gözyaşlarını
Kimseler bilmezdi içinde kopan fırtınayı
Aşkını hep okul sırasına kazıdı
Bu aşk ona imkansızdı
Çoğu gece gizlice ağladı
Haykırdı kaderine �neden böyle?�
Kapılar kapandı yüzüne
Nerelere gitse önünde bir duvar
Nedenini merak etti
Sorun oldu meraklar
İçinde isyan var
Shaman
Gecelerce ağladı gözlerinde yaş
Dinmedi isyanları körükledi bu aşk
Bir gün okul bahçesinde başlamıştı yavaş yavaş
Göz göze geldi bir an sardi bir telaş
Tereddüt içinde kaldı şimdi ne yapacak
Karar verdi birden bire hislerini haykıracak
İçindeki aşk için ilk adimi atacak
Söyleyeceği tek bir cümle bu ateşi yakacak
Ama olmadı hayalleri yıkıldı
Umutları yok oldu çaresizce baka kaldı
İnanamadı gördüklerine
Nerden bilsin ki başkasının aşkıydı
Mecaz
Hiç ayıramadı ondan gözlerini
Şaka gibi geldi ona gördükleri
Önce bir masal idi (herşey) şimdi kabus
Buz kesildi tüm teni (bir anda)
Kaldı mahpus
Cehennemi gördü o hayaller içinde
Göz göze idi sevdiği başka biriyle
Elleri birleşmişti unut beni dercesine
Oysa can verirdi isminin her hecesine
Umutları bitti artık kaldı yalnız
Başlamadan bitmişti (bu aşk) çok zamansız
Derdi büyük bu gencin ama dermansız
Çare bulunamaz ona bu aşk imkansız
B-Masta
Amansız bir acı bu
Nasıl unutucak onu
Düşündü durdu
Saatlerce sustu
Bir neden aradı ama bulamadı yolunu
Bu gidiş çok kötü
Hazırlıyordu sonunu
İstanbul�u terketmek
Gitmek onsuz bir yerlere
Tek çözüm buydu acısıyla yüreğinde
Bir rüzgar gibi gideceği limanı bilmedi
Amaçsız bir yaşama açtı ellerini
Kalbi paramparça
Beyninde bir fırtına
Herkes onu dışlarken
Dost oldu duvarlarla
Ümitleri yokoldu
Kaldı yine bir başına
Şiirlerini yazdı o sırdaş duvarlara
Shaman
Konuştu onlarla durmadan saatlerce
Başarmalıydı herşeyi bir söz verdi kendine
Hırsı umut oldu uykusuz gecelerinde
Bir gün daha geçti mutsuz bir şekilde
Kaptırdı kendini hayatın ezgisine
Yürüdü senelerce ince bir çizgide
Döndü durdu ama hep boşluk içinde
Okuldaki boş sırayı farketmedi kimse
Attığı her adımda hep yalnız başına
Dostları olmadı hiç destek olmak için ona
Hiçbir şey göremedi baktığında ardına
Bir dramdı adeta rüyalarında
Mecaz
Yarına hayaller kurdu
Sildi tüm geçmişini
Gözlerinde yaşlar kurudu
Güldü o gün gözleri
Sözlerini tutacaktı yıllar önce verdiği
Aklından hiç çıkmamıştı okulda gördükleri
Düşlerine girdi hergün kabus gördü geceleri
Saygıdeğer bir insan olmaktı onun emeli
Hergün çalıştı hayatta geliştirdi kendini
Herkes tanır oldu onu bilinmezdi geçmişi
Herşeyi başardın şimdi sahnedesin çocuk
Büyük acı çektin büyük yoksunluk
Yalnız değilsin karamsarlığı unut
Karargah hep seninle
Çok uzun bu yolculuk