Μην τρελαίνεσαι αν δε βλέπεις όνειρα
που ξέρεις ίσως αυτό που ζεις
να είναι ένα όνειρο
Βλέπεις δεν είν’ όλα τα όνειρα ίδια...
Ένα όνειρο γεμάτο αγκάθια
παγιδεύτηκε μες τον ιστό
με κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια
και ζητούσε να πάω να του πω
γιατί φτιάχνουν παγίδες οι αράχνες
εμείς τα όνειρα πετάμε συχνά
μας καίνε μας κάνουνε στάχτες
και μ’ ένα αεράκι πετάμε ξανά
Δεν είν’ όλα τα όνειρα ίδια...
Ένα σύννεφο σκεπάζει την πόλη
που τα φώτα της ανάβει δειλά
κουρασμένοι σαν πτώματα όλοι
μέσα στα όνειρα κάνουν βουτιά
μα τα όνειρα είχαν αγκάθια
και γέμιζαν το σώμα πληγές
το πρωί θα χαθούν τα σημάδια
ευτυχώς που ζήσαμε λες