Πετροβολάς το θάνατο του κόσμου μαχητή
και πίνεις το αθάνατο του χρόνου το κρασί
όταν μιλάνε τ’ άρματα στήνει χορό η ψυχή
και πολεμάς το Χάροντα σπαθί με το σπαθί.
Αχιλλέα Μυρμιδόνα Βασιλιά
των Ελλήνων το πιο άξιο παλληκάρι
προκαλείς τον τρόμο και τη συμφορά
το σπαθί σου όταν τραβάς απ’ το θηκάρι.
Σε οδηγούν οι άνεμοι στου Ολύμπου την κορφή
που αρμένισαν τη φήμη σου σε ουρανό και γη
κι’ όταν ζυγιάζει ο πόλεμος τη φτερωτή ψυχή
εσύ κρατάς αιώνια της δόξας τη ζωή.