Σαν την καλαμιά στον κάμπο
έχω μείνει ορφανός
κι `μαι πάντοτε θλιμμένος
όπως ο μαύρος ουρανός
Μαύρε θλιμμένε ουρανέ
που κλαις σαν την καρδιά μου
κλάψε μαζί μου σήμερα
τα μαύρα βάσανα μου
Όλα τα ‘χασα στον κόσμο
έχω πια καταστραφεί
και το πιο πικρό ποτήρι
για μια γυναίκα το `χω πιει
Μαύρε θλιμμένε ουρανέ
που κλαις σαν την καρδιά μου
κλάψε μαζί μου σήμερα
τα μαύρα βάσανα μου
Σαν το γέρικο πλατάνι
με χτυπούν οι κεραυνοί
που να μπω να ξαποστάσω
το κουρασμένο μου κορμί
Dieser text wurde 839 mal gelesen.