Στο δωμάτιο του πόνου, που είναι σκοτεινό
είσαι το παράθυρό μου για τον ουρανό.
Ξύπνησα και το όνειρό μου είναι ζωντανό
δεν σε βλέπω σαν εχθρό μου ούτε θα σε δω.
Αύριο ίσως να `ναι αργά,
ίσως μια βραδιά να `χει σημασία
αύριο πέφτω στη φωτιά,
δεν υπάρχει για μένα μετά.
Άσε με να `ρθω
και να σταυρωθώ
να φιλήσεις τα καρφιά μου
πριν τα βάλεις στην καρδιά μου.
Άσε με να `ρθω, κάτω να συρθώ
και σαν το κερί να λιώσω,
την αγάπη μας να σώσω.
Άσε με να `ρθω και να εκτεθώ.
Δε σε βλέπω σαν εχθρό μου, ούτε θα σε δω
μόνο με τον εαυτό μου τα `βαλα εγώ.
Αρρωσταίνω μακριά σου κάθε ένα λεπτό
με το πέρασμα του χρόνου δε θα γιατρευτώ.
Αύριο ίσως να `ναι αργά,
ίσως μια βραδιά να `χει σημασία
αύριο πέφτω στη φωτιά,
δεν υπάρχει για μένα μετά.
Άσε με να `ρθω και να σταυρωθώ
να φιλήσεις τα καρφιά μου
πριν τα βάλεις στην καρδιά μου.
Άσε με να `ρθω, κάτω να συρθώ
και σαν το κερί να λιώσω,
την αγάπη μας να σώσω.
Άσε με να `ρθω και να εκτεθώ.