Zwanger op de Veluwe
En nog geen vijftien jaar
Van vader of van dokter
Van haar vriend, ze zagen maar
En moeder zei "van Piet
Want Piet was altijd zo beleefd"
En stop nou maar met dat verdriet
Want al die tranen helpen niet
En God vergeeft
En God vergeeft
Zwanger op de Veluwe
En nog geen vijftien jaar
Ze hadden televisie thuis
Was 't misschien toch waar
En moeder zei "niet zeuren
Of daar iemand wat aan heeft
Van dat soort dingen die gebeuren"
Trouwens, zwart-wit is nog geen kleur
En God vergeeft
En God vergeeft
Zwanger op de Veluwe
En nog geen vijftien jaar
Met 1 klap donderde haar hele wereld in elkaar
En moeder zei "niet klagen
Wees maar blij dat je nog leeft"
Toen ze door vader was geslagen
Een mens moet leren te verdragen
En Godvergodvergodvergodvergodver
God vergeeft