Er drijven rozen op de golven,
Een laatste groet aan haar matroos.
Die overboord sloeg, en werd bedolven,
En ver van huis zijn laatste rustplaats vond.
Zij had haar hart voorgoed aan hem verloren,
En ze bleef haar blonde zeeman trouw.
Maar op een morgen kreeg zij te horen,
Dat hij nooit meer komen zou.
Eenzaam staat ze nu aan de kade,
Hij gaat nooit meer met haar mee.
Zij gooit rozen op de golven,
Voor haar schat, die rust vond in de zee.
Er drijven rozen op de golven,
Een laatste groet aan haar matroos.
Die overboord sloeg, en werd bedolven,
En ver van huis zijn laatste rustplaats vond.
Er drijven rozen op de golven,
Een laatste groet aan haar matroos.
Die overboord sloeg, en werd bedolven,
En ver van huis zijn laatste rustplaats vond.
En ver van huis zijn laatste rustplaats vond.