På jobben kom en telefon
fra en beregnende kujon,
som han elsket mer enn noen.
Han hørte ikkje ordentlig,
men han skjønte at det var forbi.
«Familien hadde såpass mye å si» sa han.
Og han forstår
at han har full kontroll,
og at han har elsket hon
med forbehold.
Han spør om han får treffe han en gang til.
Han sier at no må han vere snill.
Han vet han gjør som konen vil.
Han hører ikkje lenger på.
Han tenker på den gangen då
de elsket under himmel blå.
Og han forstår
at det var hans begjær
som flammet opp en sommer,
og som slokner her.
Han sier febrilsk at han må gå.
Han sitter taus. Han legger på,
og alle tanker går i stå.
Igår sa han at han va så fin;
sånn kan et smil bli til et stygt grin,
som håner deg når du tror at han e din.
Men hoan forstår
at dette kalles svik.
Han tenker:
Det e dumt å bare ringe slik ..