Verse 1:
Hak ettiklerinle yoldaş olursun
İstediklerinle sınar seni hayat yorulursun
Beklediklerinle kalır, gelmediklerinde bozulursun
Böylece kahroluyorsun
Tek senin değil herkesin hayatı zor
Göğsüne dert oku saplanıyor
Zehri damara yayılıp her şeyi mahvediyor
Sonra da isyan ediyor
Yanlış yola sapıpta ipin ucunu sakın kaçırma
Sapıtma
Nefsine hakim olup, yanılma
Denize düşüp de o yılana sarılma
Tek senin üstüne gelmiyor hayat
Zor olanı başarabilmek sanat
Güle oynaya geçmez yirmidört saat
Kıldan ince sırat
Nakarat:
Herşey bitmedi ben bitti demeden
Ama hep son sözü söylemek isteyecekken
Karşımda bir engel oluveriyor bak
İnanır mısın?
Aşamıyorum, kendi kabımdan taşamıyorum
Çünkü ben bu şekilde yaşamıyorum!
Anlattığım her şey saçma geliyor, kabul ettim
Biliyorum
Hatalıyım ruhumdan özür diliyorum
Düzeleceğim en tezinden
Direncin ensesindeyim ben
Kaybettiğim herşeyimden vazgeçtim
Artık yenilendim ben
Verse 2:
Her ne kusur varsa geçer zamanla
Vakit dolar, nakit zaman biter kasanda
Maşukun dilinde aşk tadı bırakır
Gönül masamda misafirim çok afiyet ola
İki gözüm pınar aslında
İnadım mimikleri kelepçeler hırsımla
Taşıdığım onca dost sırrına
Kanıtım bak kambur sırtımda
Şairin betimlemesiyle aynı değildir
Yetimin İstanbul'u betimlemesi
Zaman alır insanların insafsızlığını benimsemesi
Mühim değil kouşlları önemsemesi
Tek senin üstüne gelmiyor hayat
Tek sana mı güler maskeli surat?
Seni kurtarmaktır amaç
Teslim ol ya da gerçeklerden kaç
Nakarat:
Herşey bitmedi ben bitti demeden
Ama hep son sözü söylemek isteyecekken
Karşımda bir engel oluveriyor bak
İnanır mısın?
Aşamıyorum, kendi kabımdan taşamıyorum
Çünkü ben bu şekilde yaşamıyorum!
Anlattığım her şey saçma geliyor, kabul ettim
Biliyorum
Hatalıyım ruhumdan özür diliyorum
Düzeleceğim en tezinden
Direncin ensesindeyim ben
Kaybettiğim herşeyimden vazgeçtim
Artık yenilendim ben