Verse 1:
Hakikatin buymuş ah
Git bul beni götürdüğün gibi
Herşey yeni başladı sandığım anda
Umudu yitirdiğin gibi
Sadakatin buymuş ah
Her sözleri tutmadığın gibi
Herşey yeni başladı sandığım anda
Sevgini bitirdiğin gibi
Olsun artık demekten başka çare kalmamış
Yare sabrı kalmamış
Kalbe oklar işlemez
Sen olsan da ruhum bunu inan kabullenmez
Yapraklarımı döktüğümün üzerinden 6 sene geçmiş
Ruhumun gıdası müzik dram notaları dizmiş
Gençliğim çocukluğuna inmiş,oralar iyiymiş
Sakinmiş, hem de çok bilmiş
Vakti geldi dediklerimin vakti geçti
Sanki terk edildim,mutluluklarından
Kutladıklarından biri de ben olsaydım söyle ne isterdim
Vakti geldi dediklerimin vakti geçmeseydi
Yolculuk uzun, kutsal olan bir çilenin sırdaşıyım
Gelenin yoldaşıyım, gidenin arkasından ağıt yakanım
Hep mi yalnızım, dostlarım der yanındayım,
Bitmedi gitti unutkanlığım
Kara bir defter açıp içini beyaz sayfalarla süslemektir hayat
Bazen emin olmak istemektir yaptıklarından
Özlemektir geri bırakanı,
Tekrarlatır sana yapılan hataları
Farkın olsun, her şey farklı olsun
Gün doğarken yarına bir avuç umutların bulunsun
Farkım olsun, her şey farklı olsun
İsterim ki bu yazdığım son karamsar şarkım olsun
Uğurlanırız tez gidip tez gelebilmek için
Uyku uyumadım doktorasını yaptığım
Rapin tezini verebilmek için
Her şey rap için, onun için, yanar içim, konuşmaz dilim
Nakarat:
Hikayemin kahramanı sen
Ben figürandım bak geldi sahnem
Filmin galasına hasret bir yönetmen
Geri sayım yapar direnmem
Hikayemin kahramanı sen
Başrolü al bana sufleyi ver yeter
Filmin gişesine hasret bir yönetmen
Olsam da seni yönetmem
Verse 2:
Tahrip etmedikçe tahriklerine göz yumardım
Önce sadeleştim, şimdi paydalarıma eşitim iyice
Yani bilimsellik tepede, çekimserlik seni de çeker içine
Kader torpiliyle yolun çıkmaz düzlüğe
Tebbessümle başlatıldı filmim öyle bir tutuldu ki
Hep devamı oldu bariz
Pastadan bir pay almak istemiştim alamadım
Yıllarca piştim şimdi pasta ustasıyım
Atılan taşlardan heykelim dikildi
Bunu gören bir heykeltıraş dostum olayı inceledi ve şöyle söyledi
‘Seni sevenlerin dualarıyla inşaa edildi,
Düşmanların yenildi,bu film değildi
Öyle bir göçer ki kelimeler ağızdan
Hep bir kuytu köşeye sığınmak tesellidir
Yavaştan kayıplar verir söz meclisi telaştan
Yıkıklarımı yaptıran yıkar sağlam olanı en baştan
Maziden gelir bu yaşanmışlık hikayeleri
Bari sen getir bir anda eski günlerimi
Garipten bir ses kulaklarımı çınlatınca
Kelam doğru işler yapmış zamanında çok belli derim
Yağmurumla şiddetlenir duygu selim
Sağduyunla açılır kalbimdeki gizli evin
Mantığın yetmediği yetim kalmış veletim
Lakin kimsesizlik kimsenin umrunda olmaz bilirim
Kahramanımın sahnesindeyim
Ölüp de film biterse yönetmenin ensesindeyim
Figuran oldum onun için değil bu benim mesleğim
Onun için, yanar içim,konuşmaz dilim
Nakarat:
Hikayemin kahramanı sen
Ben figürandım bak geldi sahnem
Filmin galasına hasret bir yönetmen
Geri sayım yapar direnmem
Hikayemin kahramanı sen
Başrolü al bana sufleyi ver yeter
Filmin gişesine hasret bir yönetmen
Olsam da seni yönetmem