Nakarat:
ayılıp bulamaz oldum gündüzü
ömrümü nereye sattın gönlünü
verse 1:
yine kumdan kaleleri toz duman edip aşkının ardına düştüm
akılama her gece resmini yırtmak gelsede ikilemin içinde kendime küstüm
ikimizin hakkına yol yok ikimizin şansına çok zor kaderimi tersini döndür tanrım
bulamacın içinde kaç kere düştüm gökyüzü gördü
bana senden gelen her yolu göster elimde aşkına geçerli rehber
sesim gelince kulaklarında kaybolup gider mi hüzünlü sözler
üzüntü özlem beni unutur mu ruhuma ikizini bulmaz zor mu
güvercinin kanadına takılıp buralardan gitmek gerekiyor doğru
sözleri bir tarafa atıpta gerçeği görmeyi denedim dün gece ben yine
derdime biçare bulamazken sayfalarca bu kederim hep niye
yer yüzü bana bu kadar dar gelirken aklımı başımdan alıp kaçan kim
sarmadı yolları karaladı kolları ufkuna yelken açanları kovaladı
sen yine başka masallara konu olarak gözlerini mi birine süzersin
çok geçmez elbet onada ansızın dünyanın dibini gösterirsin
bu girdabın içinde kaybolup giderken nefesim boğulup biticek
ömrümü bomboş aşkına verdim ömürde zamanla terkedecek
verse 2:
yepyeni bir güne mutluca adımlayan kim ben yine bıraktığın tozlu rafların
ortasında okunmadan bekleyen bir romanım öylece
adeletin nerde kaldı derken akıl kaldı her bir yerde kendine
gündüzleri çok gülen adam oynar geceleri ağlardı haline
sanmaki senden sonrada nefes nefes bunalımlara çalarım herşeyi
bilirim herkesin içinde vardır anlaki metaforlar bana karşı
her sabah uyanıp dilimde adınla ayrılıklara da raks ederim ben
yaşamayı öğrendik sonunda biz kara listenden hüsranları çiz
Hep geç kalmış ruhuma kızdım zincilerden kurtulacaksın
külden bozma bu rüzgarın izi peşinde dolanırken duracaksın
korksun yüreğin bilsin söyle tespit ispatın tahsilidir
ısrar etmen gerekse eğer içince isyan içince keder
kaybeden olmak bana göre değil ama zamanı gelince Çin'e bile giderim
haybeden atılan kurmaca düşler harbice olmayınca biter elbet
karalara bağlarken kör yüreğim yaralara merhem bulur mu bilmem
susupta dinle sana son sitemim bin kere arasan beni bulamazsın