Ve öldüm, umutlarımda
öğrenemedim yaşamayı, unutmayıda..
sevmesekte hayatı, yaşasakta zorsunup
ölümdür hayattaki en büyük korkuluk
(Çok soğuk..) sadece çok soğuk
barışamadım hayatla, napim ölümle dost olup?
yediğim kazıklar saolsun, aşka doydum
kestiysem bileklerimi, kalmamıştır başka yolum!
Kabus dolu bir uyku düşün, deliksiz
hayatımın özetiydi bu, delirdim!
ölüm denen içkiyi karıştırmadım korkuyla
doldurdum bi bardak ve sek içtim
Ve öldüm, umutlarım yüzümdedir
yaş akmaz gözlerimden, uyur kalır hüzünlerim
bulutların üstündeyim
yinede, neyle tartarsan tart umutlarım üstün gelir
En huzurlu uyku bu anlatamam tarifsiz
yaşarken değil ama öldüğümde katildim..
içimde bi ses gülümse der ve ekler;
hayat olamadı belki ama ölüm adildir
Ve öldüm benden önce hislerim
temiz kalmak mümkünmü, herkes önce kirlenir
doğum ilk lekedir, temiz kalmaya çalışmak
ne kadar çabalasanda yolun bitmezidir
Rahat değilim çünkü yakışmadı bana kefen
yavaşça girdim içine hayat ettikçe beni heder
ve ömrüm kulağıma usulca fısıldar
hayat vermedi ama ölüm verir sana değer
Çok pişmanım çünkü yenildim
şimdi herkesin gözünde büyük kerizim
ölüme doğru koştu hayat ve erişti
doğmamıştı henüz kızım, adı denizdi