Şair hayatından vazgeçiyor sana bir şiir yazmak için.
Boşuna ateşlerine atma beni, yanmaz içim.
Bir sen daha almaz içim…
Yorduğun bu kalbim artık adını anmaz içip.
Kaderim tespihime bir boncuk gibi derdi dizer,
Hayallerime intiharlar süsü verdi Gizem.
Ben darmadağındım, seninle geldi düzen.
Tanımadım bir başka birini gönlü, kendi güzel.
Yüzünde parlıyorken yabancı el izleri,
Hiç suçu yok seni içimde boğan denizlerin.
Kuraklığına sel hislerim,
Başka evde uyanmayı da sen istedin.
Sabır değil gurur taştı bardağımdan,
Fakat kaçamam ağlarından.
Yarından hiç ümidim yok yanımda kalmadığından.
Kabuk tutmayan yaramla kan bağın var.
Sana koşamadım ya, yaşamak için kaçtı sıram.
Demek başkası var…
Başkentim… Ülkemin her taşrası kan.
Alevler içindeyken bir gün sende aşkla sınan.
Bu aşk intikamı alacak birimizden,
Öyle öleceğiz ki utanacağız dirimizden.
Verdiklerini birgün isteyecek geri bizden,
İşte o gün birimiz keyf binimiz dert.
Ölmek daha zor sana dokunmaktan
Daha da zoru unutmak; ki boynumda kokun hatta.
Sana yazdıklarımı elbet birgün okur hak'da,
Yeniden doğarım sana o kundakta.
Birçok kez denedim unutmayı da;
Oturtamadım hayatı bulup rayına.
Sana kaçarken içimde bastı umut mayına,
Güneşim ol isterken neden düştü bulut payıma?
Gittiğin her adımda saatler sarar geri,
Her halukarda yaşlandırıyor zaman beni.
Gittiğin her gece merak ettim sabah nedir?
Gitme, böylesi ikimiz için zarar verir.
Binalar devrilir bu şehre ayak bastığında,
Bahar bahçelerime küser yüzünü astığında.
Yaşanması çok güç rüyalar gömülü yastığımda.
Kader ören bir iplik gibi yas tığımda.