Ik heb a zien lopen gisteren oep de mer.
In de rapte mij verstopt, gelak nen onozeleer.
Kwou ni da ge me zag, da was veur ons het beste.
Da ge men verdriet zou zien, da is toch wel het leste.
In feite zedde gij verdekke, een leugenachtig kreng.
Ik meen deze woorden, ook al klinkt da na zo streng.
Het is voorbij zidde gij, onze boot die is gezonken.
En ik zenner me men 2 poten ingestonken.
De verliefdheid is voorbij, ge wou een ander leven.
Het is erg mor ge kon da, on mij ni meer geven.
Ik blijf alleen, gon alles oep een rijke zetten.
Ge zee, andere oorden, andere mensen, andere wetten.
Tegen beter weten in, heb ik a laten gaan.
Het dee me nikske, da liet ik a verstaan.
Den indruk gevende dat het mij echt ni deert.
Heb ik zelfs uwe verhuis mee georganiseerd.
Alles ga veurbij, da weet ik ondertussen.
Ook al was onze liefde schijnbaar ni te blussen.
Mor na was er iets anders, we kwamen iets tekort.
daardeur ligt onze relatie, nu veurgoe op het stort.
Mor schatje ik zag de waarheid in uw ogen.
Een leugen waar ge zelfs uw eigen mee hebt bedrogen.
K'heb gezwegen oemda ik het toch al wist.
En na zien ik a op de meir, k'heb me dus ni vergist.
Ge hed na ne andere en ge loopt er mee te koop.
T is veurgoe veurbij, en ik heb ook gene hoop
Na weet ik tenminste zeker, wie er van mij wint.
Mor ik vraag me af schatje, waaroem mijne beste vriend?