Τώρα που ξέμεινες πάλι κι είσαι μόνη σου,
μίλα μόνη σου.
Τι να την κάνω τη μετάνοια, τη συγγνώμη σου,
μίλα μόνη σου.
Δεν μ’ ενδιαφέρεις κι ούτε πια μετράει η γνώμη σου
έπαψα να 'μαι στα χέρια το πιόνι σου,
μίλα μόνη σου.
Ήμουν στα χέρια σου τ’ αδύναμο χαρτί
κι όλο κατάπινα την κάθε προσβολή.
Κοίτα πως τα 'φερε η μοίρα κι η ζωή
και οι δικοί μου οι πόνοι, οι χθεσινοί
γίνανε πόνοι σου, τώρα μίλα μόνη σου.
Τώρα μίλα μόνη σου.
Τώρα που ξέμεινες κι είσαι πάλι μόνη σου,
μίλα μόνη σου.
Τι να την κάνω τη μετάνοια, τη συγγνώμη σου,
μίλα μόνη σου.
Γλύτωσα απ’ τον εφιάλτη της αγχόνης σου
θάμα η κάφτρα που καίει το σεντόνι σου
μίλα μόνη σου.
Ήμουν στα χέρια σου τ’ αδύναμο χαρτί
κι όλο κατάπινα την κάθε προσβολή.
Κοίτα πως τα 'φερε η μοίρα κι η ζωή
και οι δικοί μου οι πόνοι, οι χθεσινοί
γίνανε πόνοι σου, τώρα μίλα μόνη σου.
Τώρα μίλα μόνη σου.