Στου καημού τις ρούγες και στις γειτονιές
Άπλωσες φτερούγες κι αγκαλιές
Ήσουν σαν αγέρας πάχνη ζωγραφιά
Της φωτιάς το τέρας κι η δροσιά
Με τον μπαγλαμά σου και με τον τζουρά
Παν τα όνειρά σου στη σειρά
Κόσμος σαν πλασμένος μόνο μ’ εμορφιά
Κόσμος κρεμασμένος στα καρφιά
Άναβαν στο νου σου κόποι γελαστοί
Τ’ άστρα του καιρού σου κι οι βλαστοί
Και μεσημεράκι δώδεκα παρά
Έσβηνες κεράκι στα νερά
Άγιος πολεμώντας κι άγια απελπισιά
Φώναζες μετρώντας τα νησιά
Ηλιοδρόμοι ντούρα περιστέρα μου
Γύρνα τα σαν σβούρα χέρα μου