Δικό μου, δικό μου
εσύ είσαι το μοναδικό, δικό μου
το αλλιώτικο, το διαφορετικό μου
δικό μου στα γενικά εσύ είσαι τα απτά
στο τίποτα τα πάντα ειδικά.
Μες στη σιωπή η φωνή και στη βοή ησυχία.
μες στο σκοτάδι το φως, το φως η σκοτεινή γωνία.
Ο ήλιος ο πρωινός, που με κάνει να ανατέλλω
δεν το γνώριζα, τώρα το ξέρω όμως και θέλω.
Στροφή στην ευθεία, μα κάπου η ανία
η αγάπη φοβία ποτέ πια δυστυχία.
Για σένα μονάχα εν τέλει όλα τα ‘χα,
δικό μου, για μένα εσύ κι άλλο κανένα.
Στην τελεία των παρακάτω
το σχοινί να βγω απ’ τον πάτο
ένα πειρατικό για το πρώτο ρεσάλτο.
Στις μοιρασιές ποτέ δεν ήξερα καλά το μερτικό μου
Τώρα πρώτη φορά ξέρω πια τι είναι δικό μου.
Δικό μου, δικό μου
εσύ είσαι το μοναδικό, δικό μου
το αλλιώτικο, το διαφορετικό μου
δικό μου στα γενικά εσύ είσαι τα απτά
στο τίποτα τα πάντα ειδικά.
Λιγοψυχώ γενικά, μα τώρα δε μου το επιτρέπω
αδυνατώ ειδικά, μα τώρα μου το αποτρέπω.
Ποτέ δεν ικετεύω και δεν παρακαλάω,
λέω να τ’ αφήσω έτσι αυτό, σε παρακαλώ.
Για σένα αλλάζω, τόσο που με τρομάζω
τ’ αστέρια ανάβω, μαζί σου να κουρνιάζω.
Το νιώθεις το ξέρω ότι θα καταφέρω
τα πάντα δικό μου για σένα αλλιώτικό μου.
Στην τελεία των παρακάτω
το σχοινί να βγω απ’ τον πάτο
ένα πειρατικό για το πρώτο ρεσάλτο.
Στις μοιρασιές ποτέ δεν ήξερα καλά το μερτικό μου
τώρα πρώτη φορά ξέρω πια τι είναι δικό μου.
Δικό μου, δικό μου
εσύ είσαι το μοναδικό, δικό μου.
Το αλλιώτικο, το διαφορετικό μου
δικό μου στα γενικά εσύ είσαι τα απτά
στο τίποτα τα πάντα ειδικά.