yalnızım bu akşam üstü
4 duvarsa şansa küstü
pembe dünya toz dumanla süslü
benle kaybolan günümün önemi yok
bu tahta sundu lakin kör gözümde tetik çekili son sözümdü...
bu kentte boş bi sahne
figuran oldu beste
bense sabrederken aklı başıma toplamıştım anne
bir sefada rastladım cefayla arkadaştım
arkadaşlarım savaştı bense çok yavaştım
geçmişimle silinen hatıraydı gençliğim
elimde son bi sigara var
üstü çok karanlık..
bu kız da ağlasın ve sen de duy olanları
tepki gösterip kaçanları
inzivada kalmasın eski hatıraları,
o insan haklı
yaşına bakmadan yapar hataları
kapandı duvarlar
abandı kanlı boyalar
her günümse dünüme hasret ağlar
babamdan aldığım bikaç kuruşun hatrı yağdı başıma
yağmur,
umur tepemde hoştur
haydi kalemi kaldır kan kustur
ciğere nikotin sahip olmuş
ben de kaçmak istedim
lakin önüme diziliverdi dertlerim
benim de sıraya dizdiğim dünlerim vardı
bir rüyaya daldım
uyandığımda hepsi solmuş..
gökyüzünde bir suratla başbaşa
derdimin doruklarında paslaşırken özlediğim yüz de vardı hafızamda
belki çok uzakta
zulümün önünü kesecek elime gülünü verecek kefenin kokusu düşecek sonunu kendi çizecek
hayrola
sonunu hayra yor ve ağlama
ezeli kederi çekecek önüne sürülen seferi yoluna devşir
'Kraliçe' adını yok edin
vezir benim tacımı gömdü
kapalı kapılar arkasında beni de hiç saymadı
saygı bekledim panikledim
rüzgarında çok da bekledim
ezgilerden pay çıkardım
kimdi haklı
kaygı önüme tüneli sundu
ben de kapkaranlık bir delikte tutsak oldum...
yalnızım bu akşam üstü
4 duvarsa şansa küstü
pembe dünya toz dumanla süslü
benle kaybolan günümün önemi yok
bu tahta sundu lakin kör gözümde tetik çekili son sözümdü...