Όλο χτυπάω σε γυαλί και κομμάτια όλα τα κάνω
Το πώς και το γιατί, κι ας κάνω πάλι μια αρχή
Να εξηγήσω δεν προφτάνω
Όλο κρατιέμαι απ’ τον γκρεμό μα δεν βρίσκω την άκρη
Κι ας κάνω πάντα το σωστό, περιπλανιέμαι στο κενό
Με τέχνη ακροβάτη
Όλα μου μοιάζουν φυλακή και δεν μπορώ να φύγω
Κι ας είμαι εδώ κι ας είσαι εκεί, βαραίνει τόσο η σιωπή
Που μέσα μου την κρύβω.
Ένα παλάτι η αγάπη μας,
Κλεισμένο σε μια γυάλα
Όλο ξεχνά πως πνίγεται
Και κάνει όνειρα μεγάλα.
Dieser text wurde 433 mal gelesen.