Dağların doruğunda ateşten güller yanar,
Günahlarla yıkanıp, mahşere dek açarlar
Şu yaralı yüreğim bir yalan cennet arar
Tek nefeslik olsa da gözlerinde kor aklar
Bu ne biçim bir bela, nasıl vurgun anlamam
Dağlansa da yüreğim, seni söküp atamam
Ne gidiş var, ne de dönüş bu yollardan
Bir zalim duvardır ah yıkılmaz aramızda
Yine başım duman duman
Yine sevmek bana haram
Sabret gönül sana kalan
Yadellerdir feryat figan
Tükenir bedenim sabrımın yollarında
Yalnızlığım kök salar umudun toprağında
Bir nağme ol, sar beni yorgun akşamlarda
Canıma can katılsın, özlediğim kollarda
Bu ne biçim bir bela, nasıl vurgun anlamam
Dağlansa da yüreğim, seni söküp atamam
Ne gidiş var, ne de dönüş bu yollardan
Bir zalim duvardır ah yıkılmaz aramızda
Yine başım duman duman
Yine sevmek bana haram
Sabret gönül sana kalan
Yadellerdir feryat figan...