Σας είδα μες στην κίνηση
και εκείνη να ανεβαίνει
γυρίζατε από πόλεμο
χλωμοί θιασάρχες.
Συφιλιασμένες μέρες δίχως αίμα,
βενζίνη να μυρίζει η αναπνοή μου
και συ συνέχεια πας νωρίς στο σπίτι
Είναι καιρός τώρα που μ’ αναβάλεις.
Υπάρχουν πάντα λόγια που δε λέγονται
και βρίσκεται ένα ψέμα για βοήθεια.
Υπάρχει πάντα κάτι που μυρίζει,
υπάρχει πάντα κάτι που βρωμάει
Είναι ένας ρυθμός συνέχεια μέσα μας,
λίγες νότες σε μια απλή σειρά.
Είναι στιγμές που σιγανά μου ψιθυρίζεις
πως τα βιβλία δε γεμίζουν το μυαλό σου,
πως το αλκοόλ δε φτάνει να σε πάρει
σ’ άλλη συχνότητα κυλάς μέσα στο σύμπαν.