Εκείνοι που κοιτάξανε
στα ίσα τον γκρεμό τους
και πάτησαν αέρα κι ουρανό,
για μια στιγμή ελεύθεροι
στον πιο τρελό χορό τους
και μια ζωή σπασμένη απ’ τον καιρό.
Να τ’ αγαπάς, να τα φυλάς
στο στήθος σου σταυρός.
Να τ’ αγαπάς, να τα φυλάς
στο στηθος σου σταυρός.
Τα μάτια που γονάτισαν
μπροστά σε τόσο φως.
Τα μάτια που γονάτισαν
μπροστά σε τόσο φως.
Τα όνειρα που πέταξαν
πιο πάνω απ’ τις ελπίδες
γυρίσανε με χώμα στα φτερά.
Ποτέ δεν ξαναμίλησαν
για νίκες και πατρίδες
ζητήσανε δυο χέρια κι αγκαλιά.