Μια φλόγα ήσουν, που δε θα σβήσουν
χίλιες αγάπες μύρια φιλιά.
Γι αυτό και μόνο δε σου θυμώνω
που `χεις πετάξει σ’ άλλη αγκαλιά.
Δε σου κακιώνω δε σου `χω άχτι,
ήσουν η φλόγα κι ήμουν η στάχτη.
Στα δυο σου χείλη ξανθέ μου Απρίλη
άνθιζαν ρόδα και γιασεμιά.
Καλή σου ώρα κι ας πρέπει τώρα
να συνηθίσω στην ερημιά.
Δε σου κακιώνω δε σου `χω άχτι,
ήσουν η φλόγα κι ήμουν η στάχτη.
Dieser text wurde 314 mal gelesen.