Αναστενάζει ο Πειραιάς
τις Κυριακές, τις σχόλες
και με το αίμα της καρδιάς
κινεί τις μέρες όλες.
Μες στην καπνιά του μάτια μου
τι να σου τραγουδήσω,
θα πάρω τα κομμάτια μου
και θα γυρίσω πίσω.
Πέφτει σιωπή μες στα στενά
ο ήλιος όταν γέρνει,
ένας βοριάς μας τυραννά
τα όνειρα μας παίρνει.
Μες στην καπνιά του μάτια μου
τι να σου τραγουδήσω,
θα πάρω τα κομμάτια μου
και θα γυρίσω πίσω.