Χίλια χρόνια μακριά από δω
Άρχοντας βασίλευε ελέω θεώ
Στη χώρα των νεκρών των ήλιων
Των άδειων ματιών, των ψεύτικων αστείων
Στη χώρα του φιδιού, της στείρας φαντασίας
Των χαμένων θαλασσών της ευτυχίας
Στη χώρα που σκοτώνουν τα παιδιά πριν ζήσουν
κι όνειρα στης μάνας τους την αγκαλιά ποθήσουν
Και μια μέρα διέταξε να εκτελεστούν
όσοι κάνουν έρωτα χωρίς να τον ρωτούν
Και μια μέρα διέταξε να εκτελεστούν
όσοι ονειρεύονται να αγαπηθούν
Χίλια χρόνια μακριά από δω
Εκεί που βασίλευε ο φόβος και το άδικο
Εξεγέρθηκαν τα ερωτευμένα παιδιά
Υψώνοντας στον ήλιο ξύλινα σπαθιά
Κι οι δικαστές τους κοίταζαν με τρόμο
Τα βρακιά του που`βρεχε έναν αστυνόμο
Και τον άρχοντα που βασίλευε ελέω θεώ
Τον κρεμάσαν στα μουσεία από το λαιμό
Κι εγώ ένας παλιάτσος βασιλιάς γελωτοποιών
Με κομμένη γλώσσα φυλακισμένος των θεών
Μια στιγμούλα φτάνει ν`αναρωτηθώ
Αν όλα γίναν χίλια χρόνια μακρυά από `δω
Η μήπως όλα τα έπλασα στο άρρωστο μου μυαλό.