Ξερός βοριάς φυσά και πάλι
χάθηκε ο ήχος της βροχής
στου ονείρου μες την παραζάλη
φτάνει ο καιρός να μ’ αρνηθείς.
Φοβάμαι, κρυώνω, ποτέ μη με ξεχνάς.
Φοβάμαι, κρυώνω όταν δε μ’ αγαπάς.
Ζεστοί καιροί μας αγκαλιάζουν
κι ο ύπνος ήτανε βαθύς
στον κόσμο κοίτα όλα αλλάζουν
δεν πρόλαβες να μ’ αρνηθείς.
Φοβάμαι, κρυώνω, ποτέ μη με ξεχνάς.
Φοβάμαι, κρυώνω όταν δε μ’ αγαπάς.
Dieser text wurde 255 mal gelesen.