Εκεί που δεν το καρτεράς για κοίτα τι μαθαίνεις
όσο κι αν τρέξεις στη ζωή στον ίδιο τόπο μένεις
καλή καρδιά κι ένα ποτήρι κρασί
σκαλομαρία στο τραμ της ζωής
μ’ ένα τραγούδι της Σμύρνης που ξέρεις φαρσί
άσε πίσω σεκλέτια, καημούς κι όπου βγεις.
Δυο φίλοι μόνο ειν’ αρκετοί κι ένα τραπέζι της αγάπης
ένα πουλί να κελαηδεί κι ο σκύλος σου ο αράπης.