Με πήρες για να μου πεις
δεν μπορείς άλλο πια να ζήσεις πλάι μου
καλύτερα να ξεχάσω πως εσύ
ήσουν όλη μου η ζωή
δε ξέρω τι να σκεφτώ
προσπαθώ να κρυφτώ πίσω απ’το δάκρυ μου
μα πώς να το ξεπεράσω
με πονά κάθε λέξη σαν καρφί
Δεν μπορεί να’σαι εσύ
κάποιο λάθος μάλλον έγινε
η δική σου φωνή δε θα το’λεγε αυτό
Δεν μπορεί να’σαι εσύ
που χιλιάδες όρκους έπαιρνες
να μου λες με ξεχνάς
κι όλα τέλειωσαν εδώ
Με πήρες για να μου πεις
είναι αργά ν’αναστήσεις ό,τι έσβησες
καλύτερα να ξεχάσω πως μαζί
είχαμε τόσα ονειρευτεί
δε ξέρω τι να σκεφτώ
δεν μπορώ ν’αρνηθώ ό,τι μας έδεσε
αδύνατον να ξεχάσω
με γυρνά κάθε σκέψη πάντα εκεί