Τα λόγια σου τα φύλαξα στα χέρια μου σαν χώμα
κι είπα να γύρω στην ποδιά σου ναυαγός
μα ήρθε χειμώνας κι έφερε του έρωτα τη μπόρα
και στο λιμάνι τριγυρίζω μοναχός
Άδεια η σκέψη άδεια, άδεια η ψυχή
κι η μοναξιά μου πάντα μια προσμονή
Μα ότι κι αν πεις όλες οι λέξεις σου
πάνω στο σώμα μου στάλες βροχής
Μα ότι κι αν πεις δε σε ξεπέρασα
τον πόνο κέρασα μαύρο κρασί
Περνάει καιρός και χάνεται στα ναι σου και στα όχι
κι η απουσία σου μια θλίψη μια πληγή
Τον άνεμο παρακαλώ κοντά μου να σε φέρει
σαν το καράβι στο λιμάνι να φανείς
Άδεια η σκέψη άδεια, άδεια η ψυχή
κι η μοναξιά μου πάντα μια προσμονή
Μα ότι κι αν πεις όλες οι λέξεις σου
πάνω στο σώμα μου στάλες βροχής
Μα ότι κι αν πεις δε σε ξεπέρασα
τον πόνο κέρασα μαύρο κρασί