Στα μάτια κρέμασες σπαθιά
και στην καρδιά μια συννεφιά.
Απένταρο μου Σάββατο
τρύπιο σαν τη δεκάρα,
απένταρο μου Σάββατο
πόρτα χωρίς αμπάρα,
απένταρο μου Σάββατο
μια πίκρα, μια λαχτάρα.
Κι ήρθες κι εσύ να μου τα πεις
τη μέρα που ‘μουνα ταπίς.
Απένταρο μου Σάββατο
τρύπιο σαν τη δεκάρα,
απένταρο μου Σάββατο
πόρτα χωρίς αμπάρα,
απένταρο μου Σάββατο
μια πίκρα, μια λαχτάρα.
Μα μένανε με λεν βοριά
ποιος ζήτησε παρηγοριά.
Απένταρο μου Σάββατο
τρύπιο σαν τη δεκάρα,
απένταρο μου Σάββατο
πόρτα χωρίς αμπάρα,
απένταρο μου Σάββατο
μια πίκρα, μια λαχτάρα.