Λιπάσματα, τσιμέντα και χαλυβουργικές
σε βρήκα ένα βράδυ στον πυρετό να καις
και μου `πες κοίτα χάλι, για μας κανείς δε γράφει
που τρώμε στο ψωμί μας καρκίνο και θειάφι.
...Πίσω απ’ τη βιτρίνα
η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, η Ελευσίνα
πίσω απ’ τη βιτρίνα όλα αυτά.
Γκαζάδικα, βαφεία κι η θάλασσα λεκές,
έγινε το κορμί μου σκουπιδοντενεκές
και βρίζω τον αγέρα κι αυτή τη μαύρη σκόνη
που γδέρνει τα πλεμόνια και τη ζωή μου λιώνει.