Ξέρω πως άδικα σε ψάχνω
αφού δεν έζησες ποτέ
παρά στη σκέψη μου, μικρό μου,
ιδανικό μου, ιδανικό μου.
Ξέρω πως έννοια μου 'χεις γίνει,
δίχως να είμαστε ερασταί
κι αξίζεις όσο τ’ όνειρό μου,
ιδανικό μου, ιδανικό μου.
Σε ψάχνει τ’ άδειο βλέμμα μου
μα είσαι μέσ’ στο αίμα μου.
Ίσως και να 'σαι μια αμαρτία
ή μια θρησκεία μου κρυφή,
μα είσαι αρρώστεια μου, γλυκό μου,
ιδανικό μου, ιδανικό μου.