Λάσπη ο σκοπός σου
το χνάρι που άφησα για σένα χαφιέ
Πίσω μου πάντοτε θα `ναι ο προορισμός σου
αλλά δικιά μου η αγάπη που σου λέει ποτέ
Θα ψάχνεις να με βρεις στα bar
μ’ αλκοόλ της προδοσίας
Μα `γω κρυμμένος σε κορμιά
και φίλων όνειρα γλυκά
Θα σε τυφλώνω μ’ ένα flash ακολασίας
Γιατί δικιά μου η ακριβή ηδονή
δικοί μου οι ψυχοχειρουργοί
με την αρρώστια μου υγιή
να σε κρατάω στο κορμί
να ψάχνεις μες στον πάτο κάθε ακαθαρσίας
νομίζοντας πως θα με βρεις
μεσ’ στα σκατά, σκατό της εξουσίας
Μόνος σου με σένα
μια γλώσσα είναι το κορμί σου όλο χαφιέ
και όσα κερδίζεις μοιάζουνε να `ναι χαμένα
ο φόβος και τα φράγκα σ’ έκαναν λακέ
Δεν ξεχωρίζεις πια
τι `ναι σωστό τι λάθος
και τη χεσμένη τους ποδιά
το στόμα σκύβει και φιλά
του κοπρολάγνου τη χαρά