Πού πας Γιαννάκη μ’ άρρωστος σκυφτός και λερωμένος
και προσπερνάς αμίλητος και μας κοιτάς σαν ξένος
Με λέρωσε η ομορφιά και πάω να βρω μια βρύση
να μπω από κάτω να πλυθώ η λάβρα μου να σβήσει
Πού πας Γιαννάκη μ’ ξάγρυπνος χλωμός και ματωμένος
και στα λαγκάδια σέρνεσαι σα λύκος χτυπημένος
Με μάτωσε η ομορφιά και ψάχνω φαρμακείο
εγώ ένας ήμουν πάντοτε μα τώρα έγινα δυο
Πού πας Γιαννάκη μ’ άνεργος σα θλιβερό χαμίνι
τρικλίζεις και παραμιλάς για πες μας τι έχει γίνει
Εκεί που όλα ήταν σίγουρα κι έννοια καμιά δεν είχα
μες στο καταμεσήμερο συνάντησα τη νύχτα
κι αφού όλα ήρθαν ανάποδα κι άλλη δεν έχω λύση
πάω να βρω τους φίλους μου να σκάσω απ’ το μεθύσι