Βουτώ στα νερά τ ’ουρανού
τ ’αδύναμο σώμα ν ’αφήσω
Να κάνω καράβι το νου
μα εκείνα με φέρνουνε πίσω
Τη θάλασσα παίρνω αγκαλιά
να δω αν μακριά θα με πάρει
μα εκείνη με δυο της φιλιά
με στέλνει στο δίπλα ακρογιάλι
Ποιος τάχα θα πει
τι κρύβει η σιωπή
και ποιο μυστικό θα με σώσει
Να βρίσκομαι εδώ
κομμένη στα δυο
και να ’ρθει μια ευχή να μ’ ενώσει
Μια πέτρα στον ήλιο πετώ
να δω αν μαζί μου θυμώσει
κι ανάψει φωτιά στο κενό
στη σκέψη μου φλόγα να δώσει
Μα εκείνος κοιτά και γελά
μου στέλνει μια αχτίδα του ακόμα
να πάψει η καρδιά να μιλά
να γείρω σαν φύλλο στο χώμα
Dieser text wurde 279 mal gelesen.