Δεν αγάπησες ποτέ τους ξένους τόπους
κι όμως να που η ζωή σε πήγε εκεί,
γκρίζα τώρα ξημερώνει η Κυριακή
και δεν έχεις τι να πεις με τους ανθρώπους
μια χαρά να μοιραστείς και μια γιορτή.
Σιωπηλός κοιτάς τα πλοία στα λιμάνια
να σαλπάρουν με του κόσμου τους καημούς,
κρύα τρένα να αδειάζουν στους σταθμούς
θλίψη πόνο μια χαμένη περηφάνια
κι ένα κλάμα που εσύ μονάχα ακούς.
Δε το διάλεξες να ζήσεις σ ́άλλους τόπους
μα στα ξένα έφυγε όλη σου η ζωή
τι κι αν σου 'φερε χαρές η Κυριακή,
τις μοιράστηκες με άγνωστους ανθρώπους
δεν αγάπησες ποτέ τους ξένους τόπους
κοίτα όμως πως σου τα ’φερε η ζωή.