Πήραν όλοι εντολή
να φορέσουν τη στολή
να παν να πολεμήσουν,
τη χώρα να υπερασπίσουν.
Άρχισαν τον πόλεμο,
σκόρπισαν το θάνατο,
κάψαν την ειρήνη,
την ανύπαρκτη δικαιοσύνη.
Το όπλο σου κρατάς,
τη σκανδάλη τραβάς,
τη ζωή σου έτσι χαλάς.
Το σκοπό σου ξεχνάς,
σαν τρελός γελάς,
τη χολή ξερνάς.
Θυμάσαι τη ζωή σου,
τη βαρετή πληγή σου.
Οι αρχηγοί σ’ εξαπατάνε
και τα πτώματα βρωμάνε.
Δεν υπάρχει όμως τρόπος
να ξεπεραστεί ο τρόμος.
Βόμβες πέφτουνε
και όλοι είναι πια νεκροί.
Ανάμνηση χαράς
βεβαίως κυνηγάς.
Κάποτε ξεχνάς
το σκοπό που πολεμάς.
Το θάνατο παρακαλάς
μα πίσω δε γυρνάς.