Fuzuli bir kayıp sanki her saniyem altıüstü bir kaç saat geçirmişken oralarda aniden biz gönül koyduk..
Aslında yerim yoktur onca şair arasında Türk Edebiyatı falan bensiz olsun..
Birde renksiz olur gözlerimin gördükleri çünkü sana cinayetler anlatır.
Sefaletten kaçmadım..
Elbette aşk güzeldir bende yazdım, fazla gerçek yaşadım.
O şarkılar maşadır çünkü ateşi avuçlamış insanların zihni berrak değil
beyni erken yaşlanır..
Tüm bunlar saçmalıkken her tarafın yaradır ki tüm kapılar kapalı!
Bu aşağılık bir dramdır.
Birgün sırtımızı sıvazlayan bir yalana aldanıp da dayatılan bu yangında yanıp söndük..
Bunu elbet uzaklardan birileri görür sonra içimizdeki tüm güzellikler ölür.
Elbet birgün bahsedicem sana unutmak istediğim olaylardan
sonra kaçıp gitmek isticeksin gözlerin kararcak, aklımız karışcak
sonrasında..
Elbet bende bahsedicem sana içinde bulunduğun yalanlardan, bir enkaz altında kalanlardan, yananlardan, yeraltından…
Ölüme giden yolun asfalt olmasını dilemek ne bileyim yarım kalan bir kitap ya da tamamlanmış bir hayat..
Çok karışmış kafam ki çoklaşmışız baya
Bu vicdandan kaçıp koşacak arınmayan..
Bıraktım yarınlara bugünlerin tortusunu dinle
4-5 milyon nüfuslu bu şehrin de korkusunu gizler..
O bağımsız yazarlarda sokakları terkeder
Böyle geçer günler…
Ağır işçiliktir gözlem!
Yıkıntılar nesnel değil abi..
Bu kadar basitken anlatamamaktır özlem, katlanamamak mı silmek?
Üstüme düşen gölgeye alt olucak gerçek bunu hapis olunca görcez..
Çekip gidenler sen saf tutunca dönceklerse ölseler de gitmez..
Uyandırayım artık saklandıkça geçmez bu süregelen sıkıntılar!
Böyle bitmez…
Elbet birgün bahsedicem sana unutmak istediğim olaylardan
sonra kaçıp gitmek isticeksin gözlerin kararcak, aklımız karışcak
sonrasında..