Γιατί με γελάτε που κλαίω για κείνον ακόμα
θα τον αγαπάω ακόμα και μέσα απ’ το χώμα.
Τούτη η άμοιρη καρδιά μόνον εκείνον αγαπά
κι ας με παιδεύει κι ας κοροϊδεύει
το κάθε δάκρυ μου που κυλά.
Αχ Θεέ μου δώσ’ μου καρδιά
μια πέτρα να μην πονά.
Να κλαίει αυτός τα δειλινά
και να γελάει η καρδιά μου που περιφρονά.
Αχ Θεέ μου τον αγαπώ
και θύμα μου δε θέλω να τον δω.
Κι αν με γελά κι αν μ’ απατά
αν θα πονά θα κλαίω εγώ πικρά.
Αν ήταν φαρμάκι θα το `πινα να ησυχάσω
μα είναι αγάπη και θα τρελαθώ αν τον χάσω.
Είναι στο αίμα μου φωτιά είναι αγκάθι στην καρδιά
κι όταν τον χάνω πάω να πεθάνω
κι αυτός γελάει ειρωνικά.
Αχ Θεέ μου δώσ’ μου καρδιά
μια πέτρα να μην πονά.
Να κλαίει αυτός τα δειλινά
και να γελάει η καρδιά μου που περιφρονά.
Αχ Θεέ μου τον αγαπώ
και θύμα μου δε θέλω να τον δω.
Κι αν με γελά κι αν μ’ απατά
αν θα πονά θα κλαίω εγώ πικρά.