Εκείνη που φίλησε τα χείλη σου πρώτη
και τα άνθη της νιότης σου χάρηκε αυτή
ο χρόνος κι αν κύλησε κι αν έφυγε πρώτη
μια θύμηση θα `ναι για σένα καυτή.
Εκείνη, εκείνη, εκείνη
για μένα φωτιά που δε σβήνει,
μια σκιά ανάμεσα μας,
μια πληγή στον έρωτα μας.
Εκείνη, εκείνη, εκείνη, εκείνη
για μένα φωτιά που δε σβήνει.
Εικόνα στο βλέμμα σου στην κάθε σου λέξη
κυλάει στο αίμα σου και σε πονά
θα σ’ έχει για σκλάβο της γιατί σ’ έχει δέσει
η πρώτη αγάπη ποτέ δεν περνά.
Εκείνη, εκείνη, εκείνη
για μένα φωτιά που δε σβήνει,
μια σκιά ανάμεσα μας,
μια πληγή στον έρωτα μας.
Εκείνη, εκείνη, εκείνη, εκείνη
για μένα φωτιά που δε σβήνει.