Αν ζούσαμε σε άλλην εποχή
ίσως και να `χαμε παντρευτεί
ίσως και να `χαμε ήδη παιδιά
κουμπάρο σπίτι πεθερικά
Ίσως να φόραγες μπικουτί
και μια ρόμπα μισάνοιχτη
να μπαίνει ο ήλιος να βλέπω το φως
να παύει ο έρως να είναι τυφλός
Θα άλλαζε νόημα κι η Κυριακή
δε θα `ταν πια μελαγχολική
στην Κερατέα και στο Γραμματικό
στις σούβλες τα παλιά μας εγώ
Μα εγώ, που έχω περάσει αυτό το στάδιο
κι είναι το σπίτι μου άδειο,
βγαίνω νύχτα κοιμάμαι πρωί
Κι εσύ, στ’ αστέρια βλέπεις μόνο ζώδια
και της καρδιάς τα επεισόδια
προτιμάς να τα δεις στην TV
Μες στα στενά της Λιμνούπολης
της Metrogoldwyn της Finos Films
ο Ντοναλντ Ντακ, ο Κλαρκ Γκέημπλ και ο Βουτσάς
ματαίως θα περιμένουν για μας
Τα είδη προικός τα επιπλάδικα
θα διαφημίζονται άδικα
τα φωτοάλμπουμς θα μένουν λευκά
ρύζι θα τρώμε μόνο λαπά
Εμείς δε ζούμε σε άλλη εποχή
η μοίρα μας έταξε σε αυτή
ο ουρανός δεν κρύβει από πάνω θεό
κι εσύ είσαι εσύ κι εγώ είμαι εγώ
Εγώ, που έχω περάσει αυτό το στάδιο
κι είναι το σπίτι μου άδειο,
βγαίνω νύχτα κοιμάμαι πρωί
Κι εσύ, που στ’ άστρα βλέπεις μόνο ζώδια
και της καρδιάς τα επεισόδια
προτιμάς να τα δεις στην TV
Dieser text wurde 464 mal gelesen.