Λευκά δωμάτια, παντού οθόνες,
σπασμένα χάδια, κι ανάσες μόνες.
Κι εσύ έχεις φύγει, μετράς σημάδια
στον ίδιο ήλιο και τα σκοτάδια.
Δεν υπάρχει κανένας την αλήθεια να πω
μα δε χρειάζεται να ‘ρθεις, είσαι πάντα εδώ.
Δεν υπάρχει κανένας την αλήθεια να πω,
πως δε χρειάζεται να ‘ρθεις, είσαι πάντα εδώ.
Λευκά δωμάτια, αγάπες μόνες
τα καλοκαίρια μας και οι χειμώνες.
Και ‘γω θα φύγω, θα βρω ένα βήμα,
σ’ αυτόν τον ήλιο θα αλλάξω το σχήμα.
Δεν υπάρχει κανένας την αλήθεια να πω
μα δε χρειάζεται να ‘ρθεις, είσαι πάντα εδώ.
Δεν υπάρχει κανένας την αλήθεια να πω,
πως δε χρειάζεται να ‘ρθεις, είσαι πάντα εδώ.