Όπου κοιτάζω βρέχει
εφτά πληγές και πέντε δρόμοι,
του Κάιν φόρεσα τα ρούχα
μα ονειρεύομαι ακόμη.
Δυο τουφεκιές μαργαριτάρια
θα βρουν το πιο αθώο βλέμμα,
να του φορέσουνε πετράδια,
να του στολίσουνε το αίμα.
Όσο πεθαίνω ξαναγεννιέμαι
κι όλα τα νέα τα ίδια λένε,
όσο πεθαίνω ξαναγεννιέμαι
όπως γελάνε κι αυτοί που κλαίνε.
Όπου κοιτάζω βρέχει
άλλαξαν τόσο αυτοί οι δρόμοι,
κοιτάνε σαν να μην πιστεύουν
πως ονειρεύομαι ακόμη.
Όσο πεθαίνω ξαναγεννιέμαι
κι όλα τα νέα τα ίδια λένε,
όσο πεθαίνω ξαναγεννιέμαι
όπως γελάνε κι αυτοί που κλαίνε.
Όσο πεθαίνω ξαναγεννιέμαι
στο φως τρεκλίζω, στη γη κρατιέμαι,
όσο πεθαίνω ξαναγεννιέμαι
όπως γελάνε κι αυτοί που κλαίνε
Dieser text wurde 294 mal gelesen.