Κρυμμένα μεσ’ το σώμα σου
παράξενα σημάδια,
ξυπόλητα ταξίδια,
ανάσες, χάδια.
Ποτέ δε σε προσπέρασα,
τα χρόνια τα ρημάδια,
ξυπόλητα ταξίδια, ναι
ανάσες, βράδια.
Τα όνειρα σου ακούμπησες
στην άκρη της αγχόνης,
θεατρίνος μιας σκηνής
τόσο μόνης.
Χιλιάδες ήταν δίπλα σου
γιατί κρυώνεις;
Όποιον έπεφτε στη γη
να σηκώνεις.
Γεννήθηκες για τον διάβολο
μια ώρα πριν
και δε σε ‘πιάσαν αδελφέ
κατάρες και Αμήν.
Γεννήθηκες στη μέση μιας σκηνής
τόσο μόνη
και πάντα πάλευες να βρεις
κάποιον να μην κρυώνεις.
Οι άνθρωποι φωνάζουν πια
χωρίς να ακούνε.
Πόσοι ακόμα δικαστές
σπουδαίοι θα μας βρούνε;
Φύτρωσαν ρίζες internet
στο σαλόνι
με δώρο ανώνυμα κουμπιά
και κούκλα που φουσκώνει.
Τα οράματα μας έγιναν
οι πιο μεγάλοι μύθοι.
Αγάπη δίνεται παντού
μα η αγάπη λείπει.
Και ’συ τους έγραψες στο φως
τις απαντήσεις
μα έκρυβε το σκοτάδι τους
τις ερωτήσεις.
Γεννήθηκες για τον διάβολο
μια ώρα πριν
και δε σε ‘πιάσαν αδελφέ
κατάρες και Αμήν.
Γεννήθηκες στη μέση μιας σκηνής
τόσο μόνη
και πάντα πάλευες να βρεις
κάποιον να μην κρυώνεις.
Dieser text wurde 269 mal gelesen.