Ferhest,
hararetim gerginlikten serin bi odaya hapsedin
farzedin ki ben yokum, vadem doldu gidiyorum
yolun sonunu görüyorum, gizemli bi uçurum
susup köşeme oturdum, düşünmekte istemiyorum
ruhu çekti girdabına firari hayallerim
bunalıma iterken durdurdum filmi orda
frenledim kendimi, kırmadım direncimi
hırpaladım bedenimi, fırlatıp attım resmini
hayalperest değil ferhest gerçek olan çok net
ölmüşten bekle medet, yüzük imzasız senet
kırık kalbi yenilemek zaman alır bilirmisin
zaman zaman dalıp gittim, yalan olduk harbiden
şimdi onlar maskeli, sen dinlerken ben askerim
farkeder mi kimliğim, şuan nerde kiminleyim
belleğimi dolduran yaknılanan sesler kimin
ellerimden kayıp giden bunca yılın hatrı yok...
Nakarat
hatrı yokmuş bunca yılın, yalın halimle ben yazıyorum,
şimdi düşündüm anladım, yanımda kimse yokmuş meğer,
Kontraidea,
ağacın dalı kırık, verin tırmık sökeyim kökünden
çevremde onca hırt, verilen sözler hayli tırt
çek bir fırt bu duygu selinden
ben aklı selimden gelmeyim,istikamet varoluşun yokoluşu
yokoluşum başlar her bir günde yeniden
anemi sebebi var soğuttular bendimi
kanama sebebi var kanattılar kalbimi
uçup giden uçurtmam döner mi geri, aynı sen gibi
varıp telaşa zaman zaman sorarım neden böyle
neden bedel bu kadar ucuz karşımdakilere göre
içinde gezdiğim bu siyah antre epey darken
mutluluk ilüzyonu için olmalıyım mandrake
kandırmalıyım kendimi
ruhum solup giderken ben gülmeliyim mal gibi
ah bu çaresizlik devleşir gözümde,bu bir sakınca
abra kadabra gitse bunca hatıra...