Σαν όνειρο μου μοιάζει
που φτάνω τα τριάντα
ψέματα όπως πάντα
όσα μου είχαν πει.
Όσο περνούν τα χρόνια
μου λέγαν σκοτεινιάζει
μα γύρω μου ανοιξιάζει
κι ανθίζει όλη η γη.
Είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα
και κάθε τέλος μια αρχή
είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα
πώς μεγαλώνουμε μαζί.
Μου φαίνεται χαράζει
θα`ναι γλυκιά η μέρα
κι οι στάχτες στον αέρα
σκορπίζουν απαλά.
Στέκομαι στον καθρέφτη
και βλέπω ένα παιδάκι
του κλείνω το ματάκι
και πονηρά γελά.
Είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα...
Dieser text wurde 316 mal gelesen.