Μέσ’ της νύχτας τα μισά
γρήγορα χτυπά η καρδιά
Μέσα στη βαθιά σιωπή
κάθε ανάσα μου κραυγή
Μέσ’ στης νύχτας το κενό
πέφτω ξαφνικά και `γω
Το ρολόι που χτυπάει
όλο πιο μακριά με πάει
Κι ονειρεύομαι...
Πως έτσι ξαφνικά πετάω
πετάω πάνω από την πόλη,
πάνω απ’ τα λεωφορεία και τα τρένα
ψάχνοντας εσένα
Θα `θελα να σου πω
συγγνώμη για τις νύχτες που σ’ έκανα να κλάψεις
Θα `θελα να σου πω
συγγνώμη για όλα αυτά που ζήτησα να αλλάξεις
Θα `θελα να σου πω
συγγνώμη για όλα αυτά που έκανες για μένα
Θα `θελα να σου πω
συγγνώμη αλλά δεν ζω δεν ζω χωρίς εσένα
Μέσ’ την τρέλα του μυαλού
θα σε ψάχνω θα `σε αλλού
Θα φωνάζω το όνομά σου
για να νιώθω πιο κοντά σου
Μέσ’ στης νύχτας τα μισά
με παράθυρα ανοιχτά
Σε βρεγμένο μαξιλάρι
θα `ρθει ο ύπνος να με πάρει
Και σκέφτομαι...
Μακάρι αλήθεια να πετούσα
πάνω από την πόλη,
πάνω από τα δέντρα, πάνω απ’ τα λεωφορεία και τα τρένα
να `βρισκα εσένα